تالار وحدت در انتظار یک غافلگیری موسیقایی/ حال بد، خوب می شود؟

ارکستر سمفونیک تهران از مجموعه های تحت پوشش بنیاد فرهنگی هنری رودکی در این سال ها تقریبا تنها ارکستری است که مدیریت و اعضای آن تلاش دارند در حوزه موسیقی غیرسرگرم کننده به طور مستمر آثاری را پیش روی مخاطبان قرار دهند؛ آثاری که طبیعتا اگر حمایت های بخش دولتی را نداشت بی‌تردید در همان اوایل کار به سرعت متوقف می شد و در مسیری قرار می‌گرفت که بی تردید دود آن به چشم مخاطبانی می‌رفت که امیدشان به فعالیت همین ارکسترهای جدی است.

اگرچه در آن سوی میدان که به آن «بخش خصوصی» می گوییم، ارکسترها و مجموعه هایی هستند که با وجود تمام محدودیت هایی که در حوزه مالی با آن دست و پنجه نرم می کنند، در تلاشند تا به سهم خود آثاری اندیشه محور و خارج از فرآیند تجاری و سرگرم کننده را در حوزه های مختلف موسیقی ایرانی، موسیقی کلاسیک و موسیقی تلفیقی پیش روی مخاطبان اجرا کنند. اجراهایی که اگر یارانه ها و حمایت های هدفمند تری از سوی مجموعه های فرهنگی و اقتصادی مرتبط با بخش دولتی و غیردولتی همراه آن ها بود بی تردید اکنون شاهد توازن در اجراهایی بودیم که می توانند در کنار آنچه حوزه سرگرم کننده موسیقی برعهده دارد، به ارضای نیاز روحی مخاطبانشان نیز بپردازند؛ موضوعی که می تواند سرمنشا مباحث متعددی در حوزه فرآیند تولید، بازاریابی و فروش محصولات موسیقایی باشد.

آنچه در این گزاره رسانه ای مورد توجه قرار گرفته، آغاز فصل تازه فعالیت یکی از ارکسترهای دولتی تحت پوشش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در این سال ها با تمام فراز و نشیب هایی که داشته تحت عنوان «ارکستر سمفونیک تهران» آثاری را پیش روی مخاطبان قرار داده است. مجموعه ای که در مدت زمانی اخبار و گزارش های فراوانی از آن منتشر می شد اما به یکباره بسته به سیاست های مدیریتی حاکم بر آن در سکوت محض خبری یا فعالیت نمی کرد یا اگر هم فعالیتی در آن رخ می داد آهسته و پیوسته بود. مسیری که در مقطعی موجب بروز حواشی بسیار متعددی از جمله ماجرای اخراج تعدادی از نوازندگان و اختلاف های درون سازمانی دیگری شد که پرداخت به آن می تواند دربرگیرنده نکات متعددی باشد.

چارچوبی پرچالش که در گزاره های رسانه ای مختلفی به آن از جهات متعدد پرداخته شده و می تواند الگویی برای کسب تجربه از خوب ها و بدهایش برای تعالی و رشد مجموعه های دولتی مرتبط با موسیقی در حوزه ارکسترها به حساب آید و مسیری را برای این ارکسترها به ویژه ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران ترسیم کند که در کنار توازن با فعالیت های بخش خصوصی، مولفه ای موثر در جذب مخاطب بیشتر برای توجه به موسیقی غیرسرگرم کننده باشد. فضایی که در برخی از مواقع به آن توجه شد و دربرخی از مواقع نیز وارد چالش هایی شد که مشروح این چالش ها یا بارها و بارها در رسانه ها منعکس شده و یا به دلیل پاره ای از ملاحظات از طرح آن صرف نظر شده است.

به هرترتیب اکنون به نظر می آید بنا به تصمیم مدیران بنیاد فرهنگی هنری رودکی به عنوان یکی از مهم ترین مجموعه های تحت پوشش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که عهده دار مدیریت مهم ترین تالارهای کشور از جمله «تالار وحدت»، «برج آزادی»، «تالار رودکی»، «تالار حافظ» و «تالار فردوسی» است، قرار است فصل تازه ای از فعالیت ارکسترهای دولتی را در دستور کار قرار دهد.

مسیری که طی ماه های گذشته کم و بیش در ارکستر ملی ایران به رهبری دائم همایون رحیمیان با برگزاری چند کنسرت منظم دیده شد اما در بدنه ارکستر سمفونیک تهران که در جایگاه رسمی منوچهر صهبایی عهده دار رهبری دائم آن است و هنوز خبر دیگری درباره مدیریت هنری و رهبر دائم آن غیر از این نام انتشار رسمی نداشته، شرایط به گونه ای بود که غیر از برگزاری کنسرت «از دنیای نو» در خرداد ماه سال جاری کنسرت دیگری از این مجموعه برگزار نشد. مسیری که نشان از وجود چالش ها و اما و اگرهایی دارد که می تواند به واسطه اطلاع رسانی بیشتر بنیاد رودکی برای اهالی رسانه و مخاطبان این حوزه مورد بررسی و واکاوی بیشتر و حتی روشنگری هم قرار گیرد.

این قصه ادامه داشت تا اینکه روز شانزدهم شهریور ماه از سوی روابط عمومی بنیاد رودکی خبر رسید که ارکستر سمفونیک تهران در واپسین روزهای تابستان، یعنی پنجشنبه و جمعه ۲۹ و ۳۰ شهریور ساعت ۲۱:۳۰ با «رهبری مهمان» آرش گوران در تالار وحدت روی صحنه می‌رود.

منبع: